На 11. 05. 2025 година, во 4 Недела по Воскресение (на Раслабениот), кога ги празнуваме светите Јасон и Сосипатар, светите маченици Дада, Максим и Квинтилијан и други, во црковната општина „Свети вмч. Димитриј Солунски“ во Волонгонг, старешината на храмот протојереј Борислав Лазов служеше Света Златоустова Литургија.
На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.
Во својата беседа пред верниците, тој го нагласи следното:
Четвртата недела по Воскресението Христово е наречена недела на Раслабениот (парализираниот). Евангелието според Јован сведочи за средбата на Господ Исус Христос со болен и ослабен човек во еврејската бања Витезда. Оваа приказна носи во себе скриена и многу длабока симболика која има свој педагошки и евхаристиски карактер.
„Болниот Му одговори: Господине, немам човек да ме спушти во базенот кога водата е разбранета (кога ангелот Господов ја разбранува водата); и додека јас доаѓам, друг слегува пред мене“ (и оздравува); Јован 5:7. Современата цивилизација и човекот личат на состојба на ослабена личност. Современиот човек, сиромашен и сакат, копнее и плаче за бањата на сопственото прочистување и спасение. Талкајќи во темнината на безнадежноста, жеден за „Водата на животот“ и беден од самољубие и себичност, алчност и гордост, тој бара исцеление, постојано барајќи помош од човекот. Оди по лажни пророци, исцелители, магионичари и идоли, владетели, угнетувачи и идеолози кој му нудат помош на овој несреќен и осамен човек. Ништожноста, бесмисленоста и лагите на нивните „инстант лекари“ предизвикуваат уште поголема болка, страдање и очај. Ослабениот човек во ослабен свет останува жеден и осамен, тука на брегот и прагот на „Живата Вода“, на спасението и прочистувањето, немоќен да се потопи во неа.
Базенот Витезда е Црквата и нејзиното срце – Светата Литургија, новиот живот во Христа преку базенот на Крштевањето. Ново раѓање преку вода и Дух. Црквата е икона и израз на Божјата троична љубов кон светот и човештвото. Таа е живот и исцелување „поради сите и за сите“. Секој човек стои на брегот на оваа бања и е повикан во благословената заедница на Светиот Дух, во изворот на водата, на новиот и вечен живот. Господ му рече на парализираниот човек: „Земи ја постелката своја и оди!… Ете, оздраве; не греши повеќе, за да не ти се случи нешто полошо“ (Јован 5:8-14). Христос го исцелува, а со него и нас. Одарот е видлив знак за светот за нашата сиромаштија и грешност, отелотворен во покајание и милост кон нашиот ближен, а исцелувањето е знак и печат на Божјата неискажлива љубов и милост.
Црквата е базенот на Витезда, Господ Христос е нашето исцеление и живот. Слободата на нашата добра волја е борба и потопување во Христа, во Воскресението и животот во идниот век. Сведочејќи дека го имаме Бога во себе, да ја подадеме раката на друга личност која има потреба и помош од нас, и љубејќи го со тоа и Бога и нашиот ближен. Амин.
///
FOURTH SUNDAY AFTER PASCHA – SUNDAY OF THE PARALYTIC IN WOLLONGONG
On 11 May 2025, the Fourth Sunday after Pascha – known as the Sunday of the Paralytic – the Church also commemorated Saints Jason and Sosipater, the Holy Martyrs Dada, Maximus, Quintilian, and others. On this day, the Divine Liturgy of St John Chrysostom was served at the parish of “St Demetrios the Great Martyr of Thessaloniki” in Wollongong by the parish priest, Protopresbyter Borislav Lazov.
During the Divine Liturgy, the faithful partook of the Holy Mysteries of Christ.
⸻
In his homily, Father Borislav offered the following reflection:
The fourth Sunday after the Resurrection of Christ is called the Sunday of the Paralytic. The Gospel according to St John recounts Christ’s encounter with a sick and weakened man at the Jewish pool of Bethesda. This account holds profound symbolic meaning with pedagogical and Eucharistic dimensions.
“The sick man answered Him, ‘Sir, I have no man to put me into the pool when the water is stirred up; but while I am coming, another steps down before me.’” (John 5:7)
Modern civilisation and humanity resemble this weakened man. Poor and wounded, modern man thirsts for the cleansing bath of salvation. Wandering in the darkness of despair, parched for the “Water of Life”, broken by selfishness, greed, and pride, he seeks healing—constantly looking to other men for help. He turns to false prophets, healers, magicians, idols, rulers, oppressors, and ideologues who offer hollow remedies to this suffering and lonely soul. Yet their empty promises only deepen his pain, suffering, and despair.
The weakened man in a weakened world remains thirsty and alone—standing at the edge of the Living Water, before the threshold of salvation and cleansing, powerless to enter in.
The pool of Bethesda is the Church, and at its heart is the Holy Liturgy—the new life in Christ through the waters of Baptism. A new birth through water and the Spirit. The Church is the icon and expression of God’s triune love for the world and humanity. It is life and healing “on behalf of all and for all.” Every person stands at the shore of this pool, called into the blessed communion of the Holy Spirit, the wellspring of new and eternal life.
The Lord said to the paralysed man: “Take up your bed and walk… See, you have been made well. Sin no more, lest something worse befall you.” (John 5:8–14)
Christ healed him—and with him, He heals us.
The bed is a visible sign to the world of our poverty and sinfulness, made tangible through repentance and mercy towards our neighbour. The healing is the mark and seal of God’s ineffable love and grace.
The Church is the Bethesda pool, and Christ is our healing and life. The freedom of our will is a struggle, a willing immersion into Christ, into the Resurrection, and life of the age to come. By bearing witness that God is within us, let us extend our hand to another person in need—thereby loving both God and our neighbour.
Amen.
